ترم آخر دانلود پرسشنامه در تمامی رشته ها، مشاوره آماری، طراحی پرسشنامه
هدف: ارزيابي میزان نگرش جنسیتی منفی به زنان
تعداد سوال: 4
تعداد بعد: 1
شیوه نمره گذاری: دارد
تفسیر: دارد
روایی و پایایی: دارد
منبع: دارد
نوع فایل: word 2007
همین الان دانلود کنید
قیمت: فقط 2400 تومان
پرسشنامه نگرش به جنسیت (حاجی زاده میمندی و یوسفی، 1392)
مطالب مرتبط:
1- مقیاس افتراق معنایی نقش های جنسیتی هافنر (SDSR)
3- مقیاس برابری / عدم برابری زناشویی تراپمن و همکاران (E/I)
4- پرسشنامه نگرش به برابری جنسیتی (استاندارد)
5- پرسشنامه کوتاه حمایت از برابری جنسیتی (استاندارد)
منشأ تفاوتهای جنسی
جامعه شناسان از واژه جنس (SE×) برای تعیین هویت بیولوژیکی افراد به عنوان زن یا مرد استفاده می کنند و واژه نقش جنسی (SE× role) به رفتار، گرایشها و احساساتی که یک فرهنگ برای زنان و مردان مناسب می داند اشاره دارد. واژه جنسیت (gender) به طرز فکر شخص یا هویت فرهنگی یک شخص به عنوان یک جنس مذکر یا مؤنث اشاره دارد. در بیشتر موارد هویت جنسی یک شخص با جنس او منطبق است، اما در برخی موارد این انطباق وجود ندارد.
مرد و زن بودن معناهای متفاوتی می تواند داشته باشد. همان طور که الینور ماکوبی (Eleanor Maccoby)عقیده دارد، وقتی یک فرد را به عنوان زن یا مرد توصیف می کنیم، منظور ما ممکن است این باشد که: 1ـ آنها ویژگیهایی دارند که از نظر جنسی با هم متمایزند. 2ـ آنها ارزشهای خاصی را در نقشهای جنسی زنانه یا مردانه مشخص می کنند، یا 3ـ آنها ویژگیهایی از خود نشان می دهند که برای جنس مخالف جذاب است.
جامعه شناسان جنسیت (gender)را به عنوان یک واژه وسیع تر از جنس (SE×) به کار می برند. این واژه تمام تفاوتهایی که از مردانه و زنانه بودن احساس می شود را در بر می گیرد. در غرب باستان نقشهای جنسی، زنان آمریکایی را ملزم به داشتن بچه و رفتار دوستانه می کرد. اینکه خشونت نداشته باشند و آشکارا تمایلات جنسی را نشان دهند تا به مردان احترام گذاشته باشند و در کل انرژی خود را صرف ازدواج و بچه داری کنند. در عوض انتظار می رفت که مردان مستقل و پرخاشگر باشند. تسلط و برتری جنسی بر زنان داشته باشند و انرژی و هدف خود را صرف شغل خود کنند. موفقیت یک مرد در ویژگیهای اکتسابی او اندازه گیری می شد و موفقیت یک زن در جذابیتها و روابطش سنجیده می شد. البته در دو دهه اخیر نقشهای جنسی تغییر کرده است ولی نه به آن میزان که برخی مردم امید داشتند.
آیا نقشها و هویت جنسی به طور طبیعی تفاوتهای بیولوژیکی را بیان می کند؟ یا آنکه آنها را جامعه خلق کرده و اصلاً بنیاد بیولوژیکی ندارد یا خیلی کم دارد؟ عقاید در این مورد بیشتر دو قطبی است. در یک طرف افرادی وجود دارند که معتقدند بیولوژی سرنوشت ساز است: «تفاوتهای بین مردان و زنان از طریق ژنها و هورمونها تعیین می شوند و محیط نقش کمی در این میان به عهده دارد.» این افراد مایلند تا تفاوتهای جنسی را امری طبیعی و لازم ببینند. در طرف دیگر کسانی وجود دارند که معتقدند: «جامعه سرنوشت ساز است».
الگوی رفتاری مردانه و زنانه محصول اجتماعی کردن است و اثر ژنها و هورمونها را در میان کم می دانند. افرادی که به این نظریه معتقدند، مایلند تا زنان را به عنوان یک گروه تحت ستم قرار گرفته ببینند.
تفاوتهای بیولوژیکی
اینکه مردان و زنان با هم متفاوتند قابل تکذیب نیست. مردان اغلب بلندقدتر، سنگین وزن تر و عضلانی تر از زنان هستند. زنان کمتر آسیب پذیرند، کمتر بیمار می شوند و در هر سنی نسبت به مردان زندگی طولانی تری دارند. دختران در کودکی زودتر از پسران تکلم می کنند. خانمها در آزمونهایی که به لحاظ کار دستی دارای پیچیدگی هستند سبقت می گیرند و مردها در تجسم فضایی، استعداد بهتری دارند.
این تفاوتها از کجا می آیند؟ معنی آنها چیست؟
الیس روسی (Alice Rossi) کسی که خود را به عنوان یک زیست شناس معرفی می کند، به روند تکاملی تفاوتهای جنسی می پردازد. «روسی» به مقایسه رفتار زنان و مردان در گذشته می پردازد و می گوید: در گذشته مردان می خواستند که قوی هیکل و نیرومند بوده و بینش خوب و توانایی تصمیم گیری سریع داشته باشند. این ویژگیها انطباق دارد با ویژگیهای اجداد ما که در هنگام شکار به تنهایی و با اسلحه ای ساده جانوران بزرگ را شکار می کردند و یا از گروههای خود در برابر غارتگران دفاع می نمودند.
زنان در حال حاضر به گونه ای تربیت می شوند که تحمل و بردباری داشته باشند و مهارتهای دستی را یاد بگیرند و این ویژگی با ویژگیهای زنان در زمان گردآوری غذا که مسؤولیت مراقبت از بچه ها و گردآوری غذا را داشتند انطباق دارد. «روسی» می گوید: بیشتر مادران به طور غریزی بچه ها را روی بازوی چپ خود مثل گهواره نگه می دارند و اینجا مکانی است که نوزاد با شنیدن صدای قلب مادر تسکین می یابد. مادران در همه فرهنگها با بچه های خود زیاد محبت می کنند، با صدای گریه بچه تحریک می شوند. و شیر آنها شروع به تراوش می کند و سینه برای مکیدن بچه آماده می شود. «روسی» نمی خواهد بگوید که مردان نمی توانند از نوزادان خود مراقبت نمایند، بلکه می خواهد بگوید که آنچه مادران به طور طبیعی دارند را مردان باید یاد بگیرند. دیدگاه زیستی اجتماعی به مقایسه مردان و زنان در رابطه با کارهایی که می توانند انجام دهند، نمی پردازد بلکه
می گوید بین جنسهای مختلف در انجام دادن کارها تفاوت وجود دارد، یکی آن را راحت تر از دیگری انجام می دهد: «روسی» بر این نکته اصرار دارد که تفاوتهای جنسی به معنی وجود نابرابری نیست بلکه نشانگر وجود تفاوت است. البته در جوامع صنعتی مدرن که تقسیم کار به وجود آمده است، کمتر مشاغل به نیروی زیاد نیاز دارد. در ضمن هر کسی هم می تواند به بچه شیر بدهد.
تأثیرات فرهنگی
اگر نقش جنس و جنسیت ریشه در بیولوژی داشته باشد، انتظار از جنسهای متفاوت باید جهانی باشد، ولی در واقع چنین نیست. همه می دانند که جوامع مفاهیم اجتماعی را به تفاوت بین جنسها نسبت می دهند. در بیشتر جوامع پسران و دختران بازیهای متفاوتی را یاد می گیرند و پاداشهای متفاوتی برای رفتار خوب دریافت می کنند. مردان و زنان خود را به وسیله پوشیدن پوشاک متفاوت، آرایش متفاوت و پیروی از قواعد متفاوت مرسوم از یکدیگر متمایز می سازند.
همه جوامع ماقبل صنعتی، تقسیم کار را بر اساس جنس داشتند. اما به نظر می رسد که آنچه به عنوان رفتار مردانه یا زنانه مد نظر است، کاملاً با این متفاوت باشد. در جوامع غربی مردم فکر می کنند که مردان برای انجام دادن کارهای فوق العاده، بهتر هستند. در بیشتر جوامع آفریقایی زنان هیزمها را حمل می کنند، محصولات را به بازار می برند و کارهای خانه را انجام می دهند، در صورتی که این کارها از زن به عنوان یک موجود ضعیف و ظریف انتظار نمی رود. در یونان باستان مردان نان آور خانه بودند نه زنان. در تودا (Toda) همه مردان کارهای منزل را انجام می دهند و فکر می کنند که زنان شایسته انجام این کار نیستند. ایرانیان معتقدند که زنان منطقی و آرام می باشند و مردان به لحاظ احساسی تندخو و خشن هستند. در اتحاد جماهیر شوروی تقریبا تمام روانشناسان زن می باشند. این مورد هم باید اضافه شود که فرهنگهای متفاوت، شرایط متفاوتی برای تسلط اجتماعی یک جنس به وجود می آورند، ولی شواهد نشان می دهد که برخی وحدتها بین فرهنگها وجود دارد. تقریبا در تمام جوامع به نقشهای مردانه ارزش فرهنگی بالاتری می دهند.
برای مثال، در برخی جوامع نیوگاینا، زنان مسؤول پرورش سیب زمینی شیرین و مردان مسؤول پرورش سیب زمینی هندی می باشند. سیب زمینی شیرین غذای هر روز مردم است، ولی سیب زمینی هندی غذای لذیذی است که برای مهمان اندوخته می شود. در هر کجا و هر فرهنگی (البته درجات متفاوت) زنان پست تر از مردان به نظر می رسند. این مطلب را شری اورتنر (Sherry ortner) مردم شناس در سال 1974 نوشته است که مردم شناسان دیگر هم با او موافق هستند. نابرابری جنسی می رود تا جهانی شود و هیچ توضیح ساده ای هم برای علت این امر وجود ندارد.
اجتماعی کردن جنسی
اولین سؤالی که مردم از پدر و مادر جدید می کنند این نیست که آیا بچه سلامت است؟ بلکه می پرسند پسر است یا دختر؟ تا وقتی که ما جنس بچه را ندانیم، نمی توانیم نسبت به او نظر دهیم و یا برای او هدیه ای انتخاب کنیم. پاسخ به سؤال پسر است یا دختر نتایج اجتماعی فوری و ضروری دارند.
یک گروه از محققان (روبین (Rubin)، پرونزانو (Provenzano)، و لاریا (Luria) در سال 1974) به سی نفر از والدینی که تازه بچه دار می شدند ـ 15 نفر دارای پسر و 15 نفر دارای دختر ـ در اولین روز بعد از تولد فرزندشان پرسشنامه ای دادند. اگر چه ارزیابی پرستاران از بچه ها نشان می داد که آنها از نظر سایز، تن صدا، فعالیت و دوست داشتنی بودن برابر و یکسان هستند، ولی با این حال والدین دختران بچه های خود را به عنوان مهربان، ظریف و مطیع ارزیابی کردند و والدین پسران، نوزاد خود را به عنوان قوی، دلیر و زیرک توصیف می کردند.
برای یک غریبه مشکل است که یک بچه یک ساله را پسر یا دختر بداند و شاید از ظاهرشان که پسران لباس آبی و دختران لباس صورتی می پوشند بتوانند آنها را تشخیص دهند.
یک تیم تحقیقاتی دیگر شامل ویل (Will)، سلف (SELF) و دیتن (Daten) در سال 1974 عکس العمل های مادران را در مورد بچه های شش ماهه خود مطالعه کردند. همه مادرانی که بچه های آنان دختر بودند به فرزندانشان عروسک می دادند نه قطار. مطالعات نشان داد که والدین با بچه های پسر خود بیشتر بازیهای فیزیکی انجام می دهند ولی با دختران بیشتر صحبت می کنند. پسران را به هوا پرت می کنند ولی دختران را با ملایمت نگهداری می کنند. امروزه بیشتر والدین ادعا می کنند که در رفتارشان با بچه ها تفاوتهای جنسی را در نظر نمی گیرند و معتقدند که پاکیزه بودن و مورد توجه قرار گرفتن همان طور که برای دختران مهم است، برای پسران هم مهم می باشد. همچنین معتقدند که برای دختران هم مثل پسران اظهار نظر کردن، رقابت کردن و استقلال مهم می باشد. اما آنها فرزندان خود را به گونه ای متفاوت درک می کنند. والدین تمایل دارند تا پسران در حال رشد خود را به عنوان بچه هایی شلوغ و پر سر و صدا و دختران را تمیز و دارای رفتاری بهتر توصیف کنند.
به هر حال اگر چه والدین سعی می کنند بچه ها را به طرف یک هدف اصلی اجتماعی کنند ولی آنها معتقدند که از دو نقطه متفاوت شروع می کنند چون هر دو جنس مجموعه ای از استعدادها و توانایی های متفاوت دارند.
اجتماعی کردن جنس به صورت بخشی از یک «برنامه آموزش پنهانی» در مدرسه هم تقویت می شود. حتی زمانی که معلمان سعی دارند که با هر دو جنس به طور برابر رفتار کنند، باز خطا و تبعیض به میان می آید. یک مشاهده گر که عکس العمل معلم را با دو بچه سخت کوش ثبت می کند، می نویسد: اول معلم (زن) نزد پسر رفت و محکم روی میز کوبید و گفت: این درست است، این را علامت بزن. و سپس کنار دختر رفت و گفت: این درست است اجازه بده تا من به شما کمک کنم. این رفتار معلم، دو پیام پنهانی متفاوت را در مورد تلاش بچه ها می رساند و آن اینکه پسران خودکفا هستند و انتظار می رود که موفقیت را خود کسب کنند و دختران نیاز به کمک دارند و به تنهایی نمی توانند موفق شوند.
محقق دیگر از عکس العمل یک معلم نسبت به دعوای بچه ها گزارش می دهد که: یک دختر کلاس ششم با یک پسر در حال دعوا بودند، وقتی که دختر به کشاله ران پسر لگد زد، پسر برگشت و یک سیلی محکم به صورت دختر زد. پاسخ معلم چه بود؟ معلم گفت: صبر کن ببینم، شما نمی دانید که ما هرگز دختر را نمی زنیم؟ از بین این دستهای پنهانی که وجود دارد، این ایده تلقین می شود که دختران طبیعتا ضعیف و بدون دفاع هستند.
مطالعه کتابهای درسی بچه ها و برنامه های تلویزیون نیز چنین الگوی مشابهی را به وضوح نشان می دهد. برنامه های تلویزیون این کلیشه سازیهای جنسی را تقویت می کند. مردان بیشتر از زنان (سه به یک) در مواقع پربیننده تلویزیون حاضر می شوند. زنان در نمایشهای کمدی و بیشتر به صورت جوان و جذاب روی صحنه می آیند. زنان نسبت به مردان کمتر احتمال دارد که بیرون از خانه کار کنند و کسانی هم که در بیرون از منزل کار می کنند بیشتر مجرد یا مطلّقه هستند. مردان بیشتر مایلند تا پیرتر، ثروتمندتر، قدرتمندتر و در به دست آوردن کار و خانواده موفق تر جلوه کنند. قهرمانان تلویزیونی بیشتر تمایل دارند تا در نقشهایی چون
پلیس، دکتر، گزارشگر و گاو بازی کنند و بیشتر دوست دارند تا خانواده یا رییسشان را شاد کنند. تصویر مردان در تلویزیون ممکن بود همان کلیشه سازیهای زنان را داشته باشد اما مردان بیشتر شوخ شاد هستند. در آگهیهای تلویزیونی زنان ممکن است در نقشهای کاری و مردان در نقشهای خانه داری نشان داده شوند، اما 90 درصد مواقع گوینده تلویزیون مرد است.
گروههای همالان (همسالان) نیز تمایز جنسی را تقویت می کنند. در واقع بچه های دیگر بیشتر از والدین کودکان، روی اسباب بازیها و پوشاک مناسب دختران و پسران دارند نظر می دهند.
با وجود این پیامهایی که به طور مرتب، زیرکانه، یا غیر زیرکانه رفتار مناسب با جنسیت را به ما گوشزد می کنند، نکته تعجب آور اینجاست که تحقیقات نشان می دهد که پسران و دختران بیشتر از اینکه با هم متفاوت باشند به یکدیگر شبیه هستند.
مطالعه اخیر بلوک (Block)(1987) تفاوتهای جنسی را در جهتهای مورد انتظار نشان می دهد. به طور مثال دختران بیشتر وقتشان را برای کارهای خانه می گذرانند و پسران بیشتر بازیهای خشن می کنند. اما تفاوتها بسیار کوچک و معمولی بود.
در یک مطالعه دیگر الینور ماکوبی (Eleanor Macccoby) و جکلین (Carol Jacklin) (1974) بیش از 1400 مطالعه در مورد تفاوتهای جنسی را مرور کردند و در نهایت به این نتیجه رسیدند که بیشترین عقاید در مورد تفاوت بین دختران و پسران در افسانه ها وجود دارد. آیا دختران جامعه پذیرتر از پسران هستند؟ نه، در واقع پسران به میزان بالایی تأثیرپذیرتر از همسالان خود بودند و بیشتر به نظرات همبازی های خود توجه داشتند. پس آیا دختران نسبت به پسران تأثیرپذیرترند؟ خیر، هر دو جنس به میزان برابری می خواهند مثل دیگران باشند. آیا دختران نسبت به پسران کمتر بلندهمت هستند؟ دوباره خیر، در واقع تحت شرایط طبیعی به نظر می رسد که دختران نسبت به پسران موفق تر هستند. حداقل تا دبیرستان و دانشگاه دختران موفق ترند. در آزمونهای استانداردشده، رتبه های بالاتر کلاس را دختران به دست می آورند و این مواقعی رخ
می دهد که آنها پسرانی را که انگیزه بیشتری نسبت به دختران دارند به مبارزه می طلبند. آیا دختران نسبت به پسران مهربان ترند؟ دختران ممکن است مایل باشند تا از بزرگتران اطاعت کنند اما چنین نیست که نسبت به پسران بیشتر به گروههای فشار پاسخ مثبت دهند.
تنها چهار تفاوت جنسی اثبات شده است:
1ـ پسران پرخاشگرترند
2ـ پسران استعداد تجسم فضایی بیشتری دارند
3ـ پسران نسبت به دختران توانایی ریاضی بیشتری دارند
4ـ دختران توانایی شفاهی بیشتری دارند.
اما در کل تفاوتهای فردی در درون هر جنس به مراتب سنگین تر و مهم تر از تفاوت بین دو جنس است.
زنان، اقلیت 52 درصدی
همان طور که از تفاوتهای نژادی برای عقلانی جلوه دادن نابرابریهای سیاهان استفاده شده، همان طور هم تفاوتهای بیولوژیکی می خواسته نابرابری رفتار زنان را توجیه کند. جنس گرایی (SE×ISM)این عقیده است که تفاوتهای جنسی، تبعیضات علیه زنان و استعمار زنان را توجیه می کند و جنس گرایی در واقع همان اثر نژادپرستی را داشته است.
زنان در ایالات متحده آمریکا از نظر تعداد در اکثریت هستند و بیش از 52 درصد جمعیت را تشکیل می دهند، با این حال در آنجا با تعریفی که لوئیس ورث (Louis Wirth) از گروه اقلیت می دهد، تطبیق می کند. با کمی تجدید نظر از نظر «ورث» یک گروه اقلیت عبارتست از: گروهی از مردم که به دلایل فیزیکی یا ویژگیهای فرهنگی از دیگرانی که در جامعه آنها زندگی می کنند جدا هستند، رفتارهای متفاوت و نابرابر با دیگران دارند و خود را هدف تبعیضات جمعی می بینند.
تعریف لوئیس ورث از دو جزء ترکیب شده است؛ یکی جزء عینی (واقعیت تبعیض که وجود دارد) و دیگر جزء ذهنی (یعنی آگاهی و رنجشی که از این رفتار نابرابر در افراد وجود دارد). این گروه اقلیت گروهی هستند که احساس می کنند درک نشده اند، مورد تبعیض قرار گرفته و رفتارهای نابرابر برای آنها معقول و قابل توجیه نیست.
به هر حال زنان امروز هر دو فرض را دارند، آنها حق برابر و فرصت برابر در جامعه ما ندارند. و بیشتر آنها از این موضوع آگاه هستند. هلن هاکر (Helen Haacker) کسی است که کلیشه سازی زنان و سیاهان را مقایسه کرده است که در جدول شماره 1 نشان داده شده است. او از اولین کسانی بود که می خواست زنان را به عنوان یک گروه اقلیت توصیف کند.
در برخی موارد زنان با دیگر گروههای اقلیت تفاوتهایی دارند از جمله اینکه از نظر مکان سکونت جدا نشده اند و بیشتر با مردان زندگی می کنند. (با پدران، پسران، شوهران، برادران خود در تمام دوران زندگی) اگر چه آنها از بسیاری از حقوق و فرصتهایشان محروم شده اند ولی به شکل ایده آلی در اشعار و آوازها به عنوان افرادی لطیف، شکننده و ایثارکننده عشق و مراقبت معرفی می شوند. اما به نظر می آید که بسیاری از زنان امروزه این ایده آلها را به عنوان امری مقدس در بهترین وجه آن می بینند و این عامل می تواند آنها را در یک محور کاملاً محدودکننده جای بدهد. در بخش بعدی از اشعار صرف نظر کرده و نگاهی به واقعیت نابرابری جنسی در کار و خانواده می اندازیم.
جدول 1
یک چشم انداز تاریخی: پایگاه گروه اقلیت زنان و سیاهان
توصیف توسط هلن هاکر در 1951
نابرابری در کار
از زمانی که زنان به کارهای بیرون از خانه پرداخته اند، مدت زیادی نمی گذرد. اما این دارای ارزش است که از چگونگی رشد زنان و مشارکت آنان در کار سخن بگوییم. تا قبل از سال 1960 تنها 35 درصد از زنان آمریکایی مشاغلی بیرون از خانه داشتند و امروزه 56 درصد این کار را انجام
می دهند. در سال 1960 تنها 16 درصد از مادران همراه با بچه هایشان در بیرون از خانه شاغل بودند ولی امروز این تعداد بیش از 56 درصد می باشد به علاوه 57 درصد از اینها بچه های زیر 6 سال دارند.
امروزه زنان فقط برای پول کار نمی کنند. 75 درصد زنانی که کار می کنند یا مجرد هستند، یا قبلاً ازدواج کرده اند و یا با مردی که با درآمد کمتر از 15000 دلار در سال دارد ازدواج کرده اند.
در حدود 4 درصد (یک میلیون یا بیشتر) از اینها با مردانی ازدواج کرده اند که اخیرا بیکار شده اند. این زنان به شغل خود برای پرداخت اجاره بهای منزل یا خرید خوار و بار احتیاج دارند.
مثل دیگر اقلیتها، زنان هم حقوق قانونی «مزد برابر برای کار برابر» را در دهه 1960 به دست آوردند. هنوز موقعیت بازار کار اصلاح نشده است. به طور متوسط در برابر هر دلار که امروزه به مردان پرداخت می شود، زنان تنها 64 سنت دریافت می کنند همان طور که در سال 1939 چنین بود. این بدان معناست که یک زن مجبور است 10 روز کار کند تا مزدی برابر 6 روز کار
مرد را دریافت نماید. چرا باید این طور باشد؟ به جای یک جواب، یک تعداد ازفاکتورها در اینجا نقش بازی می کنند:
یکی تبعیضات بالفعل در بازار کار است. دنیای کار مردان و زنان جدا و نابرابر است. زنان در مشاغلی که پیش از این متعلق به مردان بود پخش شده اند. بین سالهای 1970 و 1985 ـ 290000 زن مشاغلی در زمینه های حقوق، پزشکی، روزنامه نگاری و آموزشهای سطح بالای دانشگاهی پیدا کردند و 220000 زن دیگر مشروب فروش، افسر پلیس، تایپیست و تلفنچی شدند. اما این زنان استثنایی بوده اند. در همان زمان 3/3 میلیون زن در مشاغل سنتی زنان مشغول به کار بوده اند. سه نفر از چهار نفری که کار می کردند مشاغلی چون منشی گری، خدمتکاری، کارگری کارخانه و فروشندگی مغازه داشته اند. مشاغلی که حقوق پایین دارند امنیت شغلی پایین و فرصت ترقی کمی دارند. کارهای دفتری شغل واقعی زنان شاغل شده است. زنان نسبت به مردان کمتر احتمال دارد که مشاغل تمام وقت بگیرند تا از این طریق درآمدشان را افزایش دهند و از عضویت در اتحادیه بهره مند شوند. وقتی زنان به سمت مشاغل بااعتبار و پردرآمد می روند باز هم این مشاغل برای زنان دارای درآمد کمتر، اقتدار کمتر و پایگاهی پایین تر از همان شغل برای مردان است.
بیشتر زنانی که دولت آنها را «کارگران فنی ـ حرفه ای» می نامد پرستاران، مددکاران اجتماعی، معلمان مدارس ابتدایی و تکنسین های بیمارستانی هستند، نه فیزیکدان، وکیل، یا پروفسور دانشگاه.
در این مورد می توانید به جدول شماره 2 نگاه کنید.
به هر حال زنان شاغل اغلب در این گونه مشاغل متخصص می شوند. برای مثال، زنان پزشک تمایل دارند تا متخصص اطفال، متخصص زنان، روانپزشک (که کارکردهای زنانه را انجام می دهد مثل مراقبت از بچه ها، زنان و کسانی که مشکل روانی دارند) باشند، به جای اینکه جراح بشوند (یعنی کسانی که کارهای مردانه انجام می دهند مثل ترمیم بدنهای شکسته).
به هر حال این موفقیت در حال تغییر است. جدول شماره 2 نشان می دهد که تفاوت توزیع مردان و زنان در مشاغل نامبرده طی 6 سال گذشته بیشتر هم شده است.
جنبش حقوق برابر در سال 1963 و جنبش حقوق مدنی در سال 1964 این که به یک عضو از یک گروه شغلی مبلغ کمتری نسبت به یک شخص دیگر در همان شغل پرداخت شود را غیر قانونی اعلام کردند.
با وجود این قوانین شواهد زیادی در دست است که زنان نمی توانند حقوق برابر برای همان کار که مردان انجام می دهند دریافت کنند. برای مثال زنان فروشنده 57 درصد از آنچه که همکاران مرد می گیرند دریافت می کنند، کارکنان دفتری زن 60 درصد و اساتید دانشگاه زن 6/74 درصد آنچه همکاران مردشان می گیرند دریافت می کنند. به جدول 3 در این خصوص نگاه کنید.
1 ـ این مقاله ترجمه ای است از:
Source: Sociology an interduction, fourth edition Michael S.Bassis Richard g.Celles NEW YORK, 1991.
