مدیریت تعارض (مفاهیم، تعارف و کاربردها)
تعداد صفحات: 13
منابع: دارد
نوع فایل: word 2007
همین الان دانلود کنید
قیمت: رایگان
گزیده ای از متن:
تعارض جزئي طبيعي و عادي از زندگي روزمره ماو واقعيتي است كه بشر در طول تاريخ با آن آشنابوده ولي متأسفانه به دليل عدم مديريت صحيح،بيشتر به ستيزه جويي و دشمن مبدل شده است.لذا امروز افراد پيشينه ناخوشايندي از آن دارند و به تعارض به عنوان يك پديده منفي نگاه ميكنند.(موسسه آلند ايسلند پيس، 2002) تعارض زماني رخ ميدهد كه دو يا چند نفراز افراد در مقابل يكديگر قرار گيرند زيرا نيازها،خواستهها، اهداف و ارزشهاي آنها متفاوت است(تومي، 1999). به عبارت ديگر تعارض فرايندياست كه در آن فردي در مييابد كه شخص ديگريبه طور منفي روي آن چيزي كه او تعقيب ميكندتأثير گذاشته است. (وودمن و ديگران، 1995).
تعارض تقريبا هميشه با احساس عصبانيت،درماندگي، رنج، اضطراب يا ترس همراه است. درحالي كه تعارض و برداشت ما از آن به سويتصوير منفي گرايش دارد، اما تعارض لزوما امريمنفي نيست و اين توانايي، براي مديريت تعارضاست كه بر پيامدهاي آن اثر ميگذارد (سازمانUSDA، 2002) نكته مهم در اينجا اين است كه هر چندتعارض امري اجتنابناپذير است و به دليلمتفاوت بودن اهداف، ارزشها و عقايد به وجودميآيد، ولي ميتوان آن را هدايت و به حداقلرساند و حل كرد (ارفورت، 2002). لذا آگاهي از دانش و مهارتهاي مديريتتعارض به منظور استفاده از آن امري ضروري بهنظر ميرسد. چنانكه حتي برخي معتقدند كه دانش اينكه چگونه تعارضات خود را مديريتكنيد به اندازه اينكه بدانيد چگونه بخوانيد،بنويسيد و صحبت كنيد مهم است (موسسه آلندايسلند پيس، 2002) مديريت تعارض فرايند برنامهريزي برايپرهيز از تعارض در جايي كه ممكن است و سازماندهي آن براي حل تعارض، جايي كه رخميدهد است (اسلوكام، 2002).
- 2. رابطه تعارض و عملكرد
همانطور كه بيان شد تعارض ذاتا امر منفينيست، چه بسا بسياري اوقات امري مثبت وسازنده نيز است. ميتوان رابطه بين سطح تعارض و عملكرد را به صورت زير نشان داد. همانطور كه در شكل 1 ديده ميشود با توجه به سطح تعارض سه موقعيت (الف)، (ب)،(ج) وجود دارد كه بالاترين عملكرد در موقعيت(ب) است. در موقعيت (الف) سطح تعارض كماما تعارض از نوع غير كاركردي و به تبع آن نتيجهعملكرد (فرد، واحد يا سازمان) كم است.ويژگيهاي اين موقعيت عبارتاند از بيتفاوتي،منفعل بودن در مقابل تغيير، كسلي و فقدانايدههاي جديد. در موقعيت (ج) نيز كه تعارض درسطح بالايي قرار دارد، عملكرد در سطح كم وتعارض از نوع غير كار كردي است. ويژگيهاي اينموقعيت گسيختگي، عدم همكاري، هرج و مرج است. تنها موقعيتي كه تعارض از نوع كاركردي است موقعيت (ب) است كه در آن تعارض در حد بهينه و عملكرد در سطح زياد قرار دارد. ازويژگيهاي اين موقعيت توانمندي زياد، نوآوري،ابتكار و انتقاد از خود است (جونز و ديگران،2000). ميتوان اينگونه نتيجهگيري كرد كه تعارضهنگامي سازنده است كه:
- منجر به تبيين مسايل و مشكلات شود.
- منجر به حل مسئله شود.
- افراد را در حل اموري كه براي آنها اهميت دارددرگير كند.
- موجب ارتباطات شود.
- به افراد در توسعه و ادراك و مهارتشان كمككند.
- موجب ايجاد مشاركت در ميان افراد از طريقيادگيري بيشتر درباره يكديگر شود.
و هنگامي تعارض مخرب است كه:
- موجب تضعيف عزت نفس شود.
- توجه را از فعاليتهاي مهم دور سازد.
- موجب دوقطبي شدن افراد و كاهش همكاريشود.
- منجر به رفتارهاي مضر و غير مسئولانه شود(ارفورت، 2002).