هدف: ارزیابی شاخصهای تأثیرگذار بر موفقیت راهكارهاي خدمات بانكداري نوین (امنيت و قابليت اطمينان سيستم، شناسايي رقيب، پيگيري جرايم بانكداري نوين، ارتباط با مشتري و وجود سياستهاي حمايتي، زيرساخت ارتباطي)

تعداد سوال: 13

تعداد بعد: 5

شیوه نمره گذاری: دارد

منبع: دارد

نوع فایل: word 2007

همین الان دانلود کنید

قیمت: فقط 4000 تومان

خرید فایل نهایی کردن خرید مورد به سبد خرید اضافه شد

ترم آخر: سایت پرسشنامه استاندارد

پرسشنامه شاخصهای تأثیرگذار بر موفقیت راهكارهای خدمات بانكداری نوین

توجه: با توجه به اینکه اغلب محصولات این سایت حاصل تلاش های بدون وقفه تیم ترم آخر می باشد، هر گونه کپی برداری از مطالب سایت به صورت جدی پیگرد قانونی خواهد داشت.

بانکداری الکترونیکی

ساده‌ترین تعریف از بانکداری الکترونیکی، استفاده از کانال‌های تحویل الکترونیکی خدمات بانکداری است و در واقع زیر گروه تامین مالی الکترونیکی است. در یک تعریف دیگر بانکداری الکترونیکی به فراهم آوردن امکان دسترسی مشتریان به خدمات بانکی با استفاده از واسطه‌های ایمن و بدون حضور فیزیکی اطلاق می‌شود. بانکداری الکترونیکی یک مفهوم نیست که قابل تعریف دقیق باشد، بلکه یک روش است که باید با ویژگی¬های آن، آن را شناخت. مهمترین این ویژگی¬ها عبارت از ایجاد ابزارهای لازم برای افزایش نقاط ارتباط مشتری با بانک بدون نیاز به مراجعه به شعبه است. بنابراین یکی از راهکارهای توسعه بانکداری الکترونیک از طریق توسعه ابزارها و امکانات مورد نیاز برای افزایش نقاط ارتباط کاربران با بانک بدون مراجعه به شعبه است. باید توجه کرد که بانکداری مدرن در مقابل بانکداری سنتی قرار می¬گیرد، که در ادامه اشاره‌ای مختصر به مفاهیم آن خواهیم نمود و نه بانکداری الکترونیکی. چرا که بانکداری الکترونیکی می‌تواند ابزارهای خود را در اختیار هر دو نوع نگرش قرار دهد، گرچه بانکداری سنتی قابلیت بسیار کمتری برای استفاده از این ابزارها دارد. خدمات بانکداری الکترونیکی به دو روش قابل ارائه است:

• بانکداری دوگانه (Brick-and-Click) که ترکیبی از کانال‌های تحویل الکترونیکی و بانکداری سنتی (Brick-and-Mortar) است.

• بانک‌های مجازی (Pure Play Internet Bank / Stand-alone Internet Bank) که صرفاً تولیدات و خدمات خود را از طریق کانال‌های توزیع الکترونیکی بدون وجود شعبه انجام می‌دهند. بانکداری اینترنتی زیر گروه بانکداری الکترونیکی است که به وسیله اینترنت صورت می‌پذیرد.

بانکداری اینترنتی صرف

بانکداری اینترنتی صٍرف در سال ۱۹۹۵ توسط Security First Network Bank پایه‌گذاری گردید و در سال ۱۹۹۶ توسط Net Bank توسعه یافت. این بانک‌ها کاملاً مستقل بودند و زیرمجموعه هیچ کدام از بانک‌های سنتی نبودند. پس از آن بسیاری از بانک‌ها اقدام به راه‌اندازی بانکداری اینترنتی صٍرف کردند. به مرور زمان اکثر بانک‌های مستقل یا فعالیتشان را متوقف کردند و یا توسط بانک‌های سنتی خریداری شدند به طوری‌که امروزه اندک بانک‌های اینترنتی صرف اغلب تحت مالکیت بانک‌های سنتی اداره می‌شوند. پیش¬بینی‌های بیش از حد خوشبینانه این بانک‌ها در جذب مشتریان و سپرده در سال¬های اولیه شکل‌گیری، به سقوط زود هنگام آنها به خصوص بانک‌هایی منجر شد که زیرمجموعه بانک‌های سنتی نبودند. به طور کلی عموم این بانک‌ها در دستیابی به تعداد مشتریان موردنظر ناکام بودند

با ارائه خدمات اینترنتی از طرف بانک‌های سنتی، مدتی پس از ظهور بانک‌های اینترنتی صرف، از سال ۱۹۹۷، رقابت در این حوزه شکل تازه‌ای به خود گرفت. با این شرایط بانکداری اینترنتی صرف بخشی از مزیت رقابتی خود را، که همان ارایه خدمات متنوع با امکان استفاده در ۲۴ ساعت شبانه روز بود، از دست داد.

مزیت دیگر این بانک‌ها پایین بودن هزینه‌های نیروی انسانی و عملیاتی آنها بود. این مزیت نیز نتوانست به عنوان عامل برتری در این بانک‌ها تلقی شود چراکه اگرچه این هزینه‌ها پایین بود اما بانک‌های اینترنتی صرف نتوانستند مشتریان و حجم سپرده قابل ملاحظه‌ای جذب کنند و در نتیجه، کمبود منابع و نقدینگی این بانک‌ها در مقایسه با بانک‌های سنتی موجود، آنها را با خطر ورشکستگی و عدم کارایی مواجه نمود.

یکی دیگر از مشکلات بانکداری اینترنتی صرف به نحوه پرداخت (برداشت) وجوه به (از) حساب اینترنتی مرتبط می شود. بانک‌های اینترنتی صرف به منظور دریافت پول از مشتریان روش‌های متفاوتی را به کار می‌گرفتند. از جمله این روش‌ها می توان به استفاده از دستگاه‌های ATM نصب شده توسط بانک و یا دستگاه‌های سایر بانک‌ها، پست، شعب بانک‌های طرف قرارداد، و انتقال از سایر حساب‌های اینترنتی اشاره کنیم. هر یک از روش‌های ذکر شده هزینه‌ها و مشکلات خاص خود را دارد. نصب دستگاه‌های خودپرداز هزینه‌های مالی سنگینی را تحمیل می‌کند و در عین حال حوزه جغرافیای محدودی را پوشش می‌دهد. استفاده از ATM های سایر بانک‌ها هزینه های جابجایی بین بانکی را در بر دارد، که البته نیازمند توافق بین بانک‌هاست. استفاده از پست در عین تحمیل هزینه‌های مالی، از امنیت کافی برخوردار نیست. از این رو به نظر می‌رسد که در ایران بهترین گزینه برای انتقال وجوه به حساب این بانک از خارج از بانک، استفاده از شعب بانک‌های تحت قرارداد باشد، که این امر نیازمند قرارداد همکاری متقابل بین بانک‌هاست. در عین حال استفاده از باجه های تعبیه شده در نقاط مختلف شهر می تواند به این مسأله کمک شایانی نماید.

مشکل دیگری که بانکداری اینترنتی صرف در ایران دارد این است که اگرچه بانک های اینترنتی اکثر محصولات و خدمات بانک های سنتی را پوشش می دهند اما این موضوع در ایران تاحدودی متفاوت است. چراکه اولاً برخی از سرویس های بانکداری در ایران قابل ارایه نمی باشد (مثلا امکان واریز وجه از طریق دستگاههای خود پرداز). ثانیاً بانک ها مجاز نمی باشند که در قبال برخی از سرویس های خود هزینه ای دریافت کنند (مثلا مسدود کردن چک) و یا حتی در مواقعی که بابت سرویس ها هزینه دریافت می شود (لازم به ذکر است که یکی از منابع درآمد بانکهای اینترنتی صرف همین هزینه ای است که بابت سرویس ها دریافت می کنند). و ثالثاً فرهنگ استفاده از اینترنت و خدمات اینترنتی در ایران بر فعالیت بانک های اینترنتی صرف تاثیرگذار است. بنابر عوامل فوق، بانکهای اینترنتی صرف در ایران قادر به ارائه کلیه خدمات بانکداری سنتی نمی باشند. در عین حال بخشی از درآمد آنها که ناشی از این خدمات است از بین می رود.