هدف: سنجش توانمندی و صلاحیت خانواده

تعداد سوال: 14

شیوه نمره گذاری و تفسیر: دارد

روایی و پایایی: دارد

منبع: دارد

نوع فایل: word 2007

همین الان دانلود کنید

قیمت: فقط 3400 تومان

خرید فایل نهایی کردن خرید مورد به سبد خرید اضافه شد

مطالب مرتبط:

۱- پرسشنامه میزان مذهبی بودن والدین گرنکویست

۲- پرسشنامه اقتدار والدینی بوری (PAQ)

3- مقیاس توانمندسازی خانواده کورن و همکاران (FES)

4- مقیاس رضایت والدینی کانساس اسچام و هال (KPS)

5- مقیاس خودکارآمدی والدگری دومکا (PSAM)

6- مقیاس باورهای کودکان درباره طلاق والدین کوردک و برگ (CBAPS)

7- پرسشنامه مشکلات رفتاری کودکان و نوجوانان کوای و پترسون (RBPC) – فرم تجدید نظر شده

۸- پرسشنامه والدگری آلاباما (فرم کودکان)

۹- پرسشنامه تاثیر اینترنت بر ارزش های تربیتی خانواده کفاشی (۱۳۸۸)

۱۰- مقیاس مواجهه کودک با خشونت خانگی ادلسون و همکاران (CEDV) -نسخه ایرانی شده

۱۱- پرسشنامه سبک های فرزندپروری یانگ

۱۲- مقیاس مهرورزی والدین بوری و همکاران (PNS)

13- پرسشنامه مقابله با بیماری فرزند توسط والدین مک کوبین و همکاران (CHIP)

14- مقیاس سنت های خانواده مک کوبین و تامپسون (FTS)

مقیاس آگاهی خانوادگی کولوزن و گرین (FAS)

یکی از مهمترین راههای پیشگیری افراد از انحراف، درونی کردن ارزش ها و هنجارهای پذیرفته شده یک جامعه است. به طوری که جامعه شناسان معتقدند بین میزان فرهنگ پذیری و کاهش میزان انحراف و جرم در یک جامعه، رابطه مستقیمی وجود دارد و یکی از علل افزایش نرخ انحراف، فرهنگ پذیری ناقص افراد است. زیرا فرد، بعد از پذیرش هنجارها، بدون تأمل و تفکر، رفتار متناسب با آن هنجار را البته نه به خاطر ترس از مؤاخذه دیگران که نوعی نظارت بیرونی تلقی می شود؛ بلکه به دلیل نوعی نظارت درونی ناخودآگاه انجام می دهد. از این رو جامعه شناسان شکل گیری و ساخت شخصیت فرد را متأثر از فرهنگ پذیری و جامعه پذیری می دانند و بیان می کنند که «از مهمترین نتایج جامعه پذیری، ایجاد شخصیت فردی و الگوهای نسبتاً ثابت فکر، احساس و عمل است که همگی ویژگی ها ی یک فرد محسوب می شوند.» این صاحبنظران برای جامعه پذیری نقش بسزایی قائلند تا جایی که تفاوت صفات شخصیتی افراد را نتیجه جامعه پذیری افراد می دانند و اظهار می دارند:« در هر جامعه ای هر فردی، متفاوت از فرد دیگر است و این اختلافات عمدتاً نتیجه جامعه پذیری می باشد. ما نه تنها در یک جامعه، بلکه در قسمت خاصی از آن متولد شده و زندگی می کنیم و بنابراین تحت تأثیر خرده فرهنگ ها ی خاص طبقه، نژاد، مذهب، منطقه و نیز تحت تأثیر گروه های خاص از قبیل خانواده و دوستان قرار می گیریم.» بر مبنای این دیدگاه، هم تشابهات شخصیتی افراد و هم تمایزات و اختلافات آنها عمدتاً به فرآیند جامعه پذیری آنها بستگی دارد. بنابراین فرهنگ پذیری و جامعه پذیری یکی از مهمترین و بهترین راه هایی است که می تواند در جهت پیشگیری، نقش مهمی داشته باشد. البته به نظر جامعه شناسان جامعه پذیری در یک جریان زمانی و در دوره ها ی مختلف زندگی صورتی می گیرد، ولی «مهم ترین بخش جامعه پذیری در طی دوران نوزادی و کودکی یعنی زمانی که پایه ها ی بعدی شخصیت گذارده می شود، تحقق می یابد.»در این دوران خلق و خوها، اعتقادات، حالات و ملکات و آداب و عادات فرد، تنها متأثر از خانواده است و در تعامل با اعضای خانواده شکل می گیرد. از این رو خانواده در تعلیم و تربیت افراد نقش اصلی و اولی را به عهده دارد. لذا اولین مراحل فرهنگ پذیری افراد از نهاد خانواده شروع می شود. دین اسلام برای نهاد خانواده در امور تربیت فرزندان خصوصاً در مراحل اولیه زندگی، نقش بسزایی قائل است و قلب و روح جوان را بستر مناسبی برای پذیرش هر نوع تربیتی می شمارد و آن را به زمین مناسبی برای پرورش هر نوع بذری تشبیه می کند. حضرت علی (ع) خطاب به فرزند گرامیش امام حسن مجتبی(ع) می فرماید: «و انما قلب الحدث کالارض الخالیة ما القی فیها من شی قبلته فبادرتک بالادب قبل أن یقسو قلبک» «همانا قلب جوان مانند زمین خالی است و هر بذری را می پذیرد. بنابراین، من در تعلیم و ادب تو بیش از آن که قلبت سخت شود و عقلت به امور دیگر مشغول شود، مبادرت ورزیدم.» بر این اساس گفته می شود آنان که در دوران کودکی نادرست تربیت شده اند، در جوانی و بزرگسالی راه صحیح زندگی را نمی شناسند و با این خلقیات زشت، قادر نیستند خود را با جامعه انطباق دهند، اینان در معاشرت های اجتماعی اغلب با ناکامی و شکست مواجه می شوند، زیرا به طور ناآگاه فراگرفته ها ی غلط ایام کودکی خویش را بکار می بندند.»

والدین، نخستین کسانی می باشند که در محیط خانواده بر خلق و خوی فرزندان تأثیر می گذارند. آنها با برخوردها و حرکات و سکنات خود پایه ها ی فضائل یا رذائل را در نهاد فرزندانشان پایه گذاری می کنند و زمینه ها ی شکل گیری حالات و ملکات اخلاقی حمیده یا رذیله را فراهم می کنند. یکی از جرم شناسان به نام «دوگرف» در این رابطه می نویسد: «اثرات سال های عمر بر روی تکوین و تحول آتی شخصیت افراد بسیار بدیهی است و اگر خانواده به وظایف تربیتی خود عمل نماید و روابط بین والدین و فرزند طبیعی بوده و در محیط خانواده، جوّ دوستی و محبت حاکم باشد و در نهایت، اگر تمام نیازهای طبیعی فرزند تأمین گردد، طفل به راحتی اجتماعی شده و همچنین در روابط خانوادگی و خارج از آن، رفتارهای طبیعی و متعادل خواهد داشت، اما اگر شرایط و موقعیت به صورت دیگری باشد، یعنی خانواده از نظر تربیتی دچار نقیصه شده و طفل از کمبود شدید عاطفی رنج ببرد و اگر والدین از هم جدا شده باشند، بدیهی است که نتایج زیان بار آن دیر یا زود در طفل مشاهده خواهد شد.»