هدف:‌ ارزيابي ميزان ظاهربيني در افراد

تعداد سوال: 5

شيوه نمره گذاري: دارد

تفسير نتايج: دارد

منبع: دارد

نوع فايل: word 2003

همين الان دانلود كنيد

قيمت: فقط 1900 تومان

خريد فايل نهایی کردن خرید مورد به سبد خرید اضافه شد

پرسشنامه ظاهربینی

ظاهربینی

تاریخ اندیشه و ادب ما، آکنده از لزوم نوعی تحقیر و گریز از «ظاهر» و برعکس  توجه و اهمیت دادن به «باطن» است. به گونه ای که شاعران عارف ما و در راس آنها، مولانا، ابایی از آن نداشته اند که در مقدس ترین  پدیده های زندگی نیز، بر جدا کردن و دور انداختن ظواهر و بر ارزش دادن ِ صرف به محتوا ها و باطن این پدیده ها، تاکید کنند. از این رو در زبان فارسی و اغلب زبان های اروپایی با واژگانی روبرو می شویم همچون «ظاهر پرستی»، «ظاهری» ، «تظاهر» ، «ظاهر خوش خط و خال» و غیره.  در ادیانی چون مانویت، تضاد  ظاهر /  باطن ، یا برون / درون به حداکثر خود رسیده و هر اندازه ظاهر را «فریبنده» ، «وسوسه کننده» ، «شیطانی»، «سطحی » و … می پنداشتند ، باطن را «پر بار» ، «عمیق»، «آگاهی بخش»، «رها کننده» و «خدایی» ، فرض می کردند: بدن، زندان روح به حساب می آمد  و از همین رو تصور می شد که باید با زجر دادن بدن و جلوگیری از هر لذتی، این زندان را شکست و به روح فرصت رهایی داد. وقتی این رویکردها با  باورهای دیگر یک جامعه، نظیر «زن ستیزی» و «مرد سالاری» پیوند می خوردند، روشن است که زنان را در مقوله «ظاهر» و همراه با صفات فریبنده و  مکار و سطحی  و بی مغز، جای می دادند و مردان را در مقوله «باطن » و همراه باصفاتی چون «تودار»، «متفکر»، «پاک» و «بی آلایش». هم از این رو زیبایی زنانه در تاریخ زیبایی به یک زیبایی ظاهری و اغوا کننده، گناه آلود و فریبکار و تو خالی از یک سو و  یک زیبایی  «درونی»، پاک و عمیق و به دور از ظواهر تقسیم می شده است.

با وجود این، در آسیب شناسی ِ روزمرگی در جوامعی همچون جامعه خود، می توانیم به سهولت شاهد غلبه پدیده های ظاهری بر پدیده های باطنی  باشیم. و به صورتی که  در بحث درباره «خودنمایی» گفتیم، افراد نه تنها دیگر ابایی از برجسته کردن ظاهر و ظواهر در اکثریت  رفتارهایشان و حتی مقدس ترین آنها ندارند، بلکه  به صورت  نظام مندی،  ارزش ها را از حوزه باطن به حوزه ظاهر منتقل کرده اند.  بدین ترتیب هر روز شاهد آن هستیم که کنشگران اجتماعی به دلیل ظاهر «ناپسند» خود تقبیح می شوند یا باز به دلیل ظاهر «آراسته» خود، تمجید. برعکس، در آنچه مربوط به اعتقادات درونی و عمیق آنها می شود، هیچ معیار و سندی را برای پذیرش باطن، جز ظاهری هر چه سطحی تر نمی پذیرند. و حتی از این هم بدتر به گونه ای آسیب زده و آسیب زا،  حاضرند  باطن غیر قابل دفاع و پست و به دور از ارزش افراد را به سود ظاهر «آراسته»  و یا دستکم «مقبول» آنها از یاد ببرند.