ترم آخر دانلود پرسشنامه در تمامی رشته ها، مشاوره آماری، طراحی پرسشنامه
هدف: سنجش میزان خوداثرمندی کودکان و نوجوانان از سه حیطه مختلف (خوداثرمندی اجتماعی، خوداثرمندی تحصیلی، خوداثرمندی هیجانی)
تعداد سوال: 23
تعداد بعد: 3
شیوه نمره گذاری و تفسیر: دارد
روایی و پایایی: دارد
منبع: دارد
نوع فایل: word 2003
همین الان دانلود کنید
قیمت: فقط 2400 تومان
پرسشنامه خوداثرمندی كودكان و نوجوانان (SEQ – C)
تعریف خوداثرمندی
خوداثرمندی از نظریه‌ی شناخت اجتماعی[2]آابرت بندورا مشتق شده است (بندورا، 1977). نظریه‌ی شناختی- اجتماعی مبتنی بر الگوی علّی سه جانبه‌ی رفتار، محیط و فرد است. این الگو به ارتباط متقابل بین رفتار، اثرات محیطی و عوامل فردی (عوامل شناختی، عاطفی و بیولوژیکی) که به ادراک فرد برای توصیف کارکردهای روان شناختی اشاره دارد، تأکید می‌کند. بر اساس این نظریه، افراد در یک نظام علیت سه جانبه بر انگیزش و رفتار خود اثر می‌گذارند (پروین وجان، 1381؛ شولتز و شولتز، 1383؛ هرگنهان و السون، 1385). باورهای خودکارآمدی تعیین کننده‌ی این هستند که مردم چگونه احساس، فکر و رفتار کرده و چگونه خود را تشویق می‌نمایند (بندورا، 1994).
بندورا (2001) مطرح می‌کند که خودکارآمدی، توان سازنده‌‌ای است که بدان وسیله، مهارت‌های شناختی، اجتماعی، عاطفی و رفتاری انسان برای تحقق اهداف مختلف، به گونه‌ای اثربخش سازماندهی می‌شود. به نظر وی، داشتن دانش، مهارت‌ها و دستاوردهای قبلی افراد پیش بینی کننده‌های مناسبی برای عملکرد آینده‌ی افراد نیستند، بلکه باور انسان درباره‌ی توانایی‌های خود در انجام آنها بر چگونگی عملکرد خویشتن مؤثر است. بین داشتن مهارت‌های مختلف با توان ترکیب آنها به روش‌های مناسب برای انجام وظایف در شرایط گوناگون، تفاوت آشکار وجود دارد.
شوارزر (1997)، سازه‌ی خودکارآمدی تصوری را انعکاس دهنده‌ی یک خود- باوری[3] خوش بینانه می‌داند و می‌گوید: ” این باور، باوری است مبنی بر این که فرد می‌تواند به اجرای یک تکلیف دشوار و یا تکالیف تازه پرداخته و با سختی‌هایی که ممکن است در مقوله‌های مختلت عملکرد انسانی روی دهند، مقابله کند”.
خودکارآمدی تصوری با تسهیل هدفگذاری، تلاش ورزی، حفظ پشتکار در رویارویی با موانع، خودیابی پس از مواجهه با شکست‌ها، سلامت بهتر، موفقیت بیشتر، سازگاری هیجانی و یکپارچگی اجتماعی بهتر در ارتباط است (شوارزر و اشمیتز، 2004؛ شوارزر، 1997؛ بندورا و لوک، 2003).
