هدف: ارزیابی خودپنداره در کودکان

تعداد سوال: 80

شیوه نمره گذاری و تفسیر نتایج: دارد

نرم و هنجار: دارد

روایی و پایایی: دارد

منبع: ساعتچی. محمود ، کامکاری. کامبیز، عسکریان. مهناز . آزمونهای روان شناختی . نشر ویرایش . 1389

همین الان دانلود کنید

قیمت: فقط 2400 تومان

خرید فایل نهایی کردن خرید مورد به سبد خرید اضافه شد

مقیاس خود پنداره کودکان پیرز – هریس

تعریف خودپنداره

بخش بزرگی از سلامت روانی و عاطفی فرد بسته به احساسی است که درباره خود دارد در علم روانشناسی دید و نگرش ذهنی که هر شخص نسبت به ابعاد شخصیتی و عاطفی خود دارد را «خودپنداره می نامند». خودپنداره در واقع همان تصویر و برداشتی است که تک تک انسان ها از خود در ذهن شان می سازند. برداشت افراد از خودشان تا حد زیادی به وسیله تجارب گذشته شان(شکست و موفقیت ها) و آنچه دیگران درباره شان فکر می کنند و از بازخورد عمل دیگران شکل می گیرد. اکثر مواقع افراد دید صحیح و شفافی نسبت به خود، توانمندی ها و استعدادها و یا حتی فیزیک بدنی شان ندارند. شناخت و داشتن دیدگاهی صحیح از خود اهمیت ویژه ای دارد برداشتی که هر شخص از خود دارد بر رفتار و عملکرد وی تاثیر می گذارد. و بسیاری از تصمیمات مهم زندگی براساس همین خودپنداره شکل می گیرد. انسان ها معمولاً همان گونه عمل می کنند که فکر می کنند اگر افکاری نادرست داشته باشند قادر به تصمیم گیری مناسب نخواهند بود در واقع خودپنداره هر فرد بر احساسی که نسبت به خودش دارد تاثیر فراوان می گذارد و این احساس رابطه مستقیم با اعتماد و عزت نفس و رضایت بیشتری برخوردارند و به موفقیت های بیشتری دست می یابند اینان به خود اطمینان خاطر داشته و بر مبنای توانایی هایشان تصمیم گیری می کنند. متاسفانه بسیاری از فراد به دلایل مختل اعم از شکست و موفقیت ها و یا ناکامی هایشان خودپنداره صحیحی نداشته و نسبت به توانمندی، استعدادهای خود دید صحیحی ندارند گاهی افراد قادرند این عدم هماهنگی بین آنچه به واقع هستند و آنچه در ذهن شان تصور می کنند را از نظرات دیگران دریابند.

برای داشتن دیدی صحیح از خود شاید انتقادهای خیرخواهانه نزدیکان کمک فراوانی کند هیچ انسانی بدون نقص نیست و هر فردی می تواند دیدی که نسبت به خود دارد را اصلاح نماید برای داشتن شناختی دقیق تر از خود رعایت نکات زیر کمک رسان خواهد بود:

مثبت اندیشی نسبت به اشتباهات:

هیچ گاه پس از یک یا دو تجربه بد فرد نباید از خود تصویری منفی بسازد، هر شخصی ممکن است اشتباه کند و یا تجارب ناخوشایند و شکست ها را پشت سر بگذارد این تجارب دلیلی بر بی صلاحیتی و عدم توانایی نیست. بسیاری از تجارب ناخوشایند حاصل ناآگاهی و نداشتن اطلاعات کافی است.

نگاه واقع بینانه:

هیچ کس کامل نیست همه ممکن است اشتباه کنند و در شرایط خاص تصمیمات متفاوتی بگیرند. نگاهی واقع بینانه به شرایط و بخشیدن خود به آدمی کمک می کند خود را سرزنش نکرده و احساس بی کفایتی نداشته باشد.

شناسایی نقاط ضعف و قوت خود:

چنانچه هر فرد به خوبی نقاط قوت و ضعف خود را بشناسد و تمامی مهارت ها و استعدادهای خود را بررسی کند و از سویی بر تمامی خصوصیات اخلاقی خود اشراف داشته باشد خواهد پذیرفت وی نیز همانند دیگران نقاط ضعف و قوت بسیاری داشته و قادر است با برنامه ریزی مدت دار جهت رفع ضعف های خود تدابیری بیندیشد و از نقاط قوت و استعدادهایش بهره برداری کند. به واقع اصلاح نقاط ضعف و تعیین اهداف خاص و رسیدن به آنها سبب اصلاح خودپنداره می شود.

تمرین عملی:

۱. در ابتدا باید با استفاده از سه صفت یا سه عبارت کوتاه خود را توصیف کند و در ادامه آن گونه که دوست دارد باشد خود را توصیف و تشبیه نماید.
۲. در مرحله دوم بهتر است جدولی تهیه شود و خصوصیات منفی و کارهایی که در آن فرد با ضعف عمل می کند نوشته شود و در ستونی دیگر ذکر شود چگونه می توان آنها را تغییر و یا اصلاح کرد.

ستون سوم اختصاص داده شود به اینکه اگر این نقاط ضعف اصلاح شود فرد چه احساسی در مورد خود به دست می آورد.

این جدول سبب می گردد فرد نگاه دقیق و شفاف تری نسبت به خود، خواسته ها، تمایلات و اهداف اش داشته باشد و بتواند با توجه به نقاط ضعف و قدرت اش برنامه ریزی دقیقی جهت رسیدن به آنها در نظر گیرد با این تکنیک میزان اعتماد افراد به خود و توانمندی هایشان بیشتر و زمانی که در مجامع عمومی قرار می گیرند از اعتماد به نفس بیشتری برخوردار خواهند بود، در ضمن دست به کارهایی می زنند که مطمئن هستند از عهده آن به خوبی بر می آیند و با اعتماد به نفس بیشتری تصمیم گیری می کنند این مسئله سبب قاطعیت و جذابیت بیشتر در اجتماع می شود. اعتماد به نفس و اطمینان خاطر از توانمندی ها، رمز داشتن روابط اجتماعی موفق و دستیابی به اهداف است.