اختلالهای رفتاری:

در روان شناسی وقتی صحبت از اختلالهای رفتار به میان می آید منظور همان بی نظمی هایی است که در رفتاردیده می شود وزیرعنوان بیماری های روانی ، رفتارهای نابهنجار یا شخصیتهای ناسازگار قرارمی گیرد . بنابراین می توان بیماری را در مقابل سلامتی ، نابهنجاری را در مقابل بهنجاری و ناسازگاری را در مقابل سازگاری قرار دارد . استفاده از عبارات فوق در روان شناسی کار آسانی نیست . بدین معنا که ما به درستی نمی دانیم مرز بین سلامتی و بیماری کجاست پس ما فقط در اینجا تنها دو عبارت سلامتی و بیماری را در نظر می گیریم و به تشریح آنها می پردازیم .

سلامتی :حالتی است که در آن فرد خود را خوب ، قوی و مطمئن احساس می کند بنابراین سلامتی یک مفهوم فردی است که بر مفهوم سازگاری استوار است . وقتی از سلامتی صحبت می شود در واقع منظور تعادلی است که بین ارگانیسم و محیط او وجود دارد . کسی که می تواند تعارض های خود را حل کند و در مقابل ناکامی های اجتناب ناپذیر زندگی استقامت داشته باشد از سلامتی کامل برخوردار است . کسی که به این موفقیت دست نمی یابد بیمار تلقی می شود . در روان شناسی افرادی که نتوانند تعارض های خود را با شیوه های مناسب حل کنند جزء کسانی به حساب می آیند که اختلالهای رفتاری یا بیماریهای روانی دارند .

بیماری :یعنی به هم خوردن تعادل و سلامتی که به دنبال ضعف و مقاومت بدن در مقابل مسمومیت ها ، عفونت ها یا حل تعارضهای روانی پیش می آید . بیمار کسی است که احساس رنج می کند و تصور می کند که کارایی خود را از دست داده است . انسان بیمار از اینکه مبادا بیماری او شدت یابد نگران است و وقتی بیماری خود را می پذیرد از نظر روانی پسروی می کند و به این ترتیب علاقه او به دنیای خارج قطع می شود و توجه او به جسم و درون خود افزایش می یابد یعنی بدن و دنیای درون او ارجحیت پیدا می کند . ممکن است بیماری برای برخی از افراد رضایت بخش باشد زیرا به راحتی می توانند از زیر بار مسئولیت شانه خالی کنند .

برای تمیزدقیق سلامتی ازبیماری لازم است معیارهایی داشته باشیم.درعمل2 معیار مورد استفاده قرار می گیرد:1- آرمانی 2- آماری

از نظر معیار آرمانی (ایده آلی ) سلامتی یا بهنجاری یعنی مطابقت با قاعده یا قانونی که از هر جهت در حد مطلوب است اما بدیهی است که این آرمان در عمل تحقق نمی یابد . زیرا از نظر جسمی یک کرم خوردگی ساده دندان وازنظرروانی یک ترس ساده و بی خطر کافی خواهد بود تا فرد ازسلامتی و بهنجاری کامل منحرف شود از نظر معیار آماری ، سلامتی یا بهنجاری یعنی میانگین ، فردی از هرجهت در حد وسط قرار دارد .

بنابراین اگر معیار آرمانی رادر نظربگیریم بیماری یا نابهنجاری جنبه مرضی ومنفی پیدا می کند اما اگرمعیار آماری رامبنای مقایسه قراردهیم نابهنجاری یابیماری می تواندبه دوصورت ازمیانگین فاصله داشته باشد (کمتریا بیشتر)مثلا کودکی که خیلی لاغریاچاق است .

عیب معیار آماری این است که تنها در موارد قابل اندازه گیری کاربرد دارد . کاربرد آن در زمینه های کیفی جنبه مجازی خواهد داشت و عملی نخواهد بود .

روان شناسان فردی را از نظر روانی سالم یا بهنجار می دانند که : فعالیت های او آشکارا جزء فعالیت هایی باشد که در اجتماع مورد قبول است . به فعالیت های خود علاقه نشان دهد و در مجموع از زندگی خود راضی باشد . به طور کلی می توان گفت انسان بهنجار یا انسان سالم کسی است که هدف اجتماع پسنددارد،ازدنبال کردن هدف خودخرسنداست ودرمجموع اززندگی خوداظهاررضایت می کند